รักข้างเดียวของนายตาหวาน(บ้านเอเอฟ4)

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่อง รักข้างเดียวของนายตาหวาน
เป็นเรื่องที่ปะติดปะต่อมาจาก เรื่อง....
รักเศร้าๆของสาวพันธุ์ร๊อคนั่นเอง 
ถ้าใครได้ติดตามเรื่องราวของเรื่องที่แล้วแล้วล่ะก้อจะได้รับรู้
ถึงความรู้สึกที่แปลกไปนั่นก้อคือ..
เรื่องนี้เราจะให้นายตาหวานของเราเป็นพระเอกแทนนายตี๋
ของเราไปก่อนซึ่งอาจมีไม่แน่ไม่นอน
ถ้าใครอยากติดตามก้อไปกันได้เลย.....<0>







+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

พี จั
ง+- -+

ki d

เนื้อเรื่อง

ธันเดอร์โดม:เวลา 21.00 น

''ตอนนี้ท่านทุกคนกำลังชม conceat AcademyFantaSia season4 ครับ ขอให้ท่านเชิญพบกับ 6 นักล่าฝันของเราเลย''เสียงของอาต้อยประกาศพร้อมกับนักล่าฝัน 6 คนที่ออกมาพร้อมกันร้องเพลงประจำเอเอฟ

''บนทางเดินแห่งความฝันนี้...''เสียงนักล่าฝันคนแรกร้องจนถึงคนสุดท้ายก้อร้องจบ เสียงอาต้อยประกาศต่อว่า

''ครับตอนนี้นักล่าฝันทั้ง 6 ก้อร้องเพลงจบแล้วนะครับ ผมขออนุญญาติบอกกติกาการโหวตก่อนนะครับ..''เสียงอาต้อยพูดไปเรื่อยๆ

''แพง...เสียงหายดียัง''เสียงของกาต้อลถามพะแพงระหว่างเดินไปห้องแต่งตัว

''งืม...ก้อพอได้แล้วล่ะ ขอบใจต้อลนะที่เป็นห่วงแพง''เสียงของแพงเอ่ยบอกพลางหันหลังไปมองตี๋ที่ตอนนี้กำลังคุยกับลูกโป่งอย่างสนุกสนานซึ่งภาพนั้นก้อเป็นภาพบาดตาบาดใจแพงมากๆจึงทำให้แพงหันหน้ามาแล้วแพงก้อทำท่าเซจะล้ม

''เฮ้ย!!แพง..ไหวป่าว''เสียงของต้อล+มิว+นัทเอ่ยถามพร้อมกันพร้อมกับความ งง ของลูกโป่งและตี๋ว่าทั้งหมดเป็นอะไรไป

''ไหว..ไหวไม่ต้องห่วงแพงหรอกรีบไปเปลี่ยนเสื้อเถอะ''เสียงแพงเอ่ยบอกก่อนจะจับแขนต้อลเพื่อทรงตัวในการยืน

~ทำไมต้องหันไปมองที่มันด้วยทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะเจ็บปวดขนาดนี้~ในใจต้อล

''แพง..ต้อลรู้นะว่าแพงยังคิดถึงไอ้นั่น''เสียงของต้อลเอ่ยถามพะแพงเมื่อทั้งคู่อยู่ด้วยกันแค่ 2 คน

''ต้อล..อย่าพูดแบบนี้อีกนะ..แพงไม่อยากทำให้ต้อลลำบากใจไปมากกว่านี้ เอาเป็นว่าแพงจะพยายามลืมละกันแล้วแพงก้อจะหันมาเอาใจต้อลให้มากขึ้น นะ นะ''เสียงของแพงอ้อนให้ต้อลหายโกรธ ซึ่งท่าอ้อนของแพงเมื่อกี๊ก้อเป็นผลอย่างที่คาดคิดเอาไว้

''ก้อได้..''เสียงต้อลพูดพลางยิ้มอย่างมีความสุขก่อนที่..

''น้องต้อล+น้องแพงค่ะ เชิญบนเวทีได้แล้วค่ะ''เสียงของพี่สตาร์ฟเอ่ยบอกเมื่อถึงเวลาขึ้นไปบนเวที

''ครับ/ค่ะ''เสียงต้อล+แพงเอ่ยบอกพร้อมกันก่อนจะหันมาหากัน

''สู้ๆ''เสียงของทั้งคู่เอ่ยบอกพร้อมกันก่อนจะหัวเราะแล้วเดินออกไปจากห้อง

บนเวที
''ครับ..ถึงเวลาล่าฝันแล้วนะครับผมขอเชิญV..17มาประเดิมเปิดเวทีคนแรกเลยนะครับ''เสียงอาต้อยประกาศก่อนลูกโป่งจะเดินออกไป

''.....................''ลูกโป่งร้องเพลงเรื่อยๆจนจบ

''กริ๊ดดดดดดดดดดดดด''เสียงคนกรี๊ดให้ลูกโป่งอย่างดัง

''ครบเชิญเทรนเนอร์ครับ''เสียงอาต้อยปล่าวประกาศ

''ครับ..ก้อ..''เสียงเทรนเนอร์ทุกคนบอกก่อนจะจบ

''ครับ..คนต่อไปผมขอเชิญ....พะแพงV3ครับ''เสียงอาต้อยประกาศ

''แพงสู้ๆนะ''เสียงของต้อลเอ่ยบอกก่อนจะจับมือกับแพง

''สู้ๆ''เสียงของนัท*มิวสิค ดังขึ้นพร้อมกัน

''อืม.ๆๆขอบจัยน้า''พะแพงพูดพลางหันหลังจะเดินไปที่เวทีแต่...

''แพง...''เสียงคุ้นหูของพะแพงที่ไม่ได้ยินมานานดังขึ้นพร้อมกับร่างที่หันหลังกลับไป

''โชคดี..นะ^0^''คนๆนั้นก้อคืดอาตี๋ของเรานั่นเอง ต้อลซึ่งกำลังมองเหตุการณ์รู้แล้วว่าคนที่ถูกกล่าวคำอวยพรกำลังยิ้มอยู่ พะแพงพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไปยังเวที พอแพงเดินเลยไปจากตรงนั้น ก้อเกิดเรื่องขึ้น

''ไอ้ตี๋..แกคิดทำไรอยู่''เสียงของกาต้อลดังขึ้นขณะที่แพงร้องเพลงอยู่

''แค่นี้ต้องขึ้นไอ้+อีกันเลยหรือไงวะ''อาตี๋ตอบอย่างกวนๆ

''ฉันถามแกไม่ได้ให้แกมาย้อน''เสียงต้อลเริ่มดังขึ้นซึ่งเสียงนั้นดังพอที่แฟนคลับแถวนั้นจะหันมาฟังเรื่องไร้สาระแทนที่จะหันไปฟังพะแพง มิวสิค*พี่นัท*โป่งเห็นว่าท่าไม่ดี พี่ใหญ่ที่สุดในบ้านจึงพูดว่า...

''เห้ย!ไอ้ตี๋+ต้อลแกใจเย็นๆก่อนสิวะนี่มันไม่ไช่ที่บ้านนะเว้ย...ไม่เห็นหรือไงแฟนคลับหันมามองกันแล้ว''เสียงพี่นัทเอ่ยพร้อมกับกักตัว
ต้อลไม่ให้ไปทำอะไรตี๋ ซึ่งตี๋เองก้อมีทีท่าว่าจะบุกต้อลเหมือนกันแต่โดนทั้งโป่งและมิวกักไว้ ซึ่งขณะนั้นก้อพอที่พะแพงจะร้องเพลงจบพอดี

ตี๋ซึ่งหลุดพ้นจากเกาะกำบังเท่านั้นแหล่ะก้อเข้าไปชกต้อลแบบเบาๆ(นะ)ซึ่งภาพนั้นเป็นจังหวะที่แพงเข้าไปพอดี แพงรีบวิ่งเข้าไปหา
ต้อลอย่างไวพร้อมหันมามองตี๋อย่างเศร้าๆ

''ทำไมตี๋ต้องทำอย่างนี้ด้วย''เสียงของแพงถามตี๋พร้อมกับเสียงสะอื้น

''เรา..มะ..''เสียงตี๋ที่จะพูดด้วยความสำนึกแต่ก้อต้องโดนอาต้อยขัดจังหวะ

''ต่อไปนะครับ...ขอเชิญนายตี๋V 12กับเพลงอ่อนซ้อม ครับ''เสียงของอาต้อยประกาศพร้อมกับเสียงกรี๊ดทั่วฮอร์ล

''.......อ่อนซ้อมรักไปหน่อยน้องน้อยเค้าจึงเปลี่ยนไป.....''เสียงตี๋ร้องจนถึงจบพร้อมกลับเสียงกรี๊ดที่ดังจนถึงข้างนอกฮอล

ห้องพยาบาลขนาดเล็ก (เว่อร์)

''ต้อล...เปนงัยบ้างอ่ะเจ็บตรงไหนป่าวอ่า''เสียงของแพงถามต้อลขณะที่ตี๋ร้องเพลงอยู่ข้างนอก ต้อลส่ายหน้าแทนคำตอบ

''ทำไมต้อลไม่คุยกับแพงอ่ะ หรือว่า...''แพงกำลังจะพูดต่อแต่ต้อลก้อดันโผลเข้าไปกอดแพงอย่างแน่นขนัด

''ต้อล..เป็นอะไรไปอ่ะ''แพงพูดพลางลูบหลังต้อลเป็นเชิงให้กำลังใจ

''ต้อลขอกอดแพงนานๆนะก่อนที่ต้อลจะออกไปร้องข้างนอก''เสียงของต้อลเอ่ยถามแพงขณะหลับตาพร้อมกับกอดลัดแพงอย่างแน่นเหมือนเดิม

''ได้...จะกอดแค่ไหนก้อได้นะแต่วันนี้ต้อลต้องร้องเพลงให้ดีนะ''เสียงของแพงเอ่ยถามต้อลกลับ ฝ่ายที่ถูกถามก้อพยักหน้าแล้วก้อกอดแพงไว้เหมือนเดิม

30 นาทีผ่านไปลาวกับโกหก
''ไอ้ตี๋แกไปตามไอ้ต้อลดิว่ามันหายไปไหนรีบๆเตรียมตัวขึ้นเวทีได้แล้ว''เสียงของมิวสิคดังขึ้น ตี๋ซึ่งถูกบังคับให้ไปเรียกต้อลก้อเดินออกไปพร้อมกับเสียงกระแทกเท้าอย่างดัง ตี๋เดินหาไปเรื่อยๆจนถึงห้องสุดท้ายห้องพยาบาล ตี๋จึงรีบเดินไปดูกระจกช่องเล็กๆอยู่พร้อมกับท่าทางที่ตกใจค่อนข้างมากเพราะภาพที่ตี๋เห็นคือภามของพะแพงที่ถูกต้อลกอดอย่างแรงแต่แพงก้อยังกอดกลับ

''ปัง....//''เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างแรงซึ่งทำให้ต้อลและแพงปล่อยอ้อมกอดออกจากกัน

''เฮ้ยย!!!''เสียงตกใจของแพงและต้อลดังขึ้นพร้อมกัน

''แกเข้ามาได้ยังไงวะ''เสียงของต้อลเอ่ยถามแต่ตี๋เงียบไม่ตอบใดๆทั้งนั้น

''ไอ้มิวให้มาตามแกไปร้องต่อจากมันเพราะแกเป็นคนสุดท้ายแล้ว''เสียงตี๋ดังขึ้นอย่างโกรธ

''สู้ๆนะต้อลเดี๋ยวแพงไปดู แพงขอเก็บของก่อนนะ''แพงเอ่ยบอกต้อล

''ขอบใจนะที่ให้กำลังใจต้อล..เดี๋ยวต้อลไปก่อนนะ''เสียงต้อลเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปที่ประตูพร้อมกับมองหน้าตี๋อย่างรังเกลียด พอต้อลเดินห่างออกไปแล้วตี๋ก้อเดินเข้าไปหาแพง

''ทำไมต้องให้มันกอดด้วย''เสียงของตี๋เอ่ยถามแพง

''ทำไมล่ะ..ก้อแพงให้กำลังใจต้อลนะ''เสียงของแพงเอ่ยบอกก่อนจะดันตัวขึ้นจากเตียงพยาบาลเมื่อเก็บของเสร็จแต่

''อยากให้มันกอดมานานแล้วใช้ไหมล่ะ''ตี๋เอ่ยถามพร้อมกับดึงร่างที่กำลังจะออกไปจากห้อง

''แพง..มะ''เสียงแพงไม่ได้ทันตอบอะไรก้อถูกตี๋ซึ่งดึงร่างอันนิดเดียวเข้าไปกอด ฝ่ายถูกกอดพยายามดิ้นรนที่จะให้ออกจากร่างอันใหญ่โต

''ทำไมที่กับมันยังกอดได้แล้วที่กับเราล่ะกอดไม่ได้หรือไงเห็นว่ารักเรานักหนาไงกอดแค่นี้มันจะตายไหม''เสียงของตี๋เอ่ยบอกเมื่อปล่อยร่างที่กอดไว้ออกจากตัวเอง

''เพี้ยะ!!!!''เสียงการกระทบมือบนใบหน้า(ตบ)ดังขึ้นไปทั่วห้องพร้อมกับเสียงสะอื้นอันใหญ่หลวง(เว่อร์ปะ)

''ใช่...แพงเคยรักตี๋มากแต่ตอนนี้สิ่งที่ตี๋ทำมันไม่ได้ทำให้แพงรักตี๋เหมือนเมื่อก่อนได้เลย ตอนนี้แพงเกลียดตี๋มากเข้าใจไหม แพงเกลียดๆๆๆๆๆๆ...''เสียงของแพงเอ่ยบอกแต่ก้อถูกขัดด้วยเสียง..

''พะ...แพงเราขอโทษ เราจะไม่ทำแบบนี้แล้วเราขอโทษ''เสียงของตี๋เอ่ยสะอื้นแบบผู้หญิงแต่ก้อไร้ผลแพงเดินออกจากห้องไปตั้งแต่ตี๋พูดคำว่า ขอโทษ ครั้งแรกแล้ว

บนเวทีคอนเสิร์ต
''ตอนนี้ก้อถึงเวลาประกาศผลแล้วนะครับ ขอเชิญนักล่าฝันทั้ง 6 คนพร้อมกันที่หน้าเวทีเลยครับ''เสียงของอาต้อยประกาศพร้อมกับนักล่าฝัน 5 คนเดินมาที่หน้าเวที

''เฮ้ย!!ต้อลแพงอยู่ไหนอ่ะทำไมยังไม่มาสักที''เสียงของพี่นัทเอ่ยถามต้อลขณะดันตัวลุกออกจากที่นั่ง ไม่ทันที่จะตอบพะแพงก้อปรากฎตัวขึ้น

''ไอ้แพงแกไปไหนมาวะนึกว่าจะมาไม่ทัน''เสียงของมิวเอ่ยถามแพงขณะเดินไปหน้าเวที แพงเงียบไปสักพักก่อนมองไปยังตี๋ที่ตอนนี้ดูซึมขึ้นมากๆ

''พอดีฉันไปห้องน้ำมาน่ะปวดฉี่.....//แพงตอบมิวก่อนจะหันไปทางต้อล//ขอโทษทีนะต้อลที่ไม่ได้มาดูต้อลร้องเพลง''เสียงแพงเอ่ยบอก

''ไม่เป็นไร''เสียงต้อลเอ่ยบอกพร้อมกับไปยืนข้างแพง

''ครับผมก้อขอประกาศนักล่าฝันที่จะต้องออกจากบ้านไปวันนี้นะครับ ผมขอเชิญนักล่าฝันทั้ง 3 คนที่ถูกกล่าวชื่อออกมายืนข้างหน้านะครับ''เสียงของอาต้อยประกาศ

''V8 musicครับ''เสียงอาต้อยประกาศนักล่าฝันคนแรกพร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ให้กำลังใจอยู่ข้างล่าง

''V9 TOL ครับ''เสียงอาต้อยประกาศพร้อมกับเดินไปข้างๆมิว

''Vสุดท้ายที่จะได้ออกมายืนนะครับ V.....10...2ครับ''เสียงอาต้อยประกาศพร้อมกับที่แพงจะตกใจพอสมควร

''Vที่จะได้ออกจากบ้านไปวันนี้คือV......10...2ครับ''เสียงอาต้อยประกาศพร้อมกับเหล่าเสียงกรี๊ดที่เสียใจสุดชีวิตปนกับเสียงดีใจของเหล่าแฟนคลับที่ วี ตัวเองไม่โดน พะแพงซึ่งได้สติก่อนเพื่อนๆรีบวิ่งเข้าไปหาตี๋ทันทีแทนที่จะไปหาต้อล

''ตี๋...ฮือออๆๆๆทำไมแกต้องออกด้วย ฮือๆๆ''เสียงของแพงเอ่ยถามในอ้อมกอดของตี๋ ภาพนั้นทำให้ต้อลซึ่งกำลังกอดอยู่กับลูกโป่งถึงกับสะเทือนใจ

''แพง...''เสียงตี๋เอ่ยบอกก่อนจะลูบหลังแพงพร้อมกับอ้อมกอดที่แน่นขนัดเลยทีเดียว

''แพง..ฮึกขอโทษนะเรื่องในห้อง ฮึก พยาบาลอ่ะ...''แพงพูดติดๆขัดๆ

''ไม่ต้องขอโทษหรอตี๋ผิดเอง....แพงอย่าร้องไห้นะเดี๋ยวเราก้อได้เจอกกันแล้ว''เสียงของตี๋เอ่ยบอกก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดแพงแล้วไปกอดมิวสิคแทน ตอนนี้ขณะที่แพงกำลังร้องไห้อยู่ก้อมีมือๆหนึ่งเข้ามาเช็ดน้ำตาและกอดแพงแทนที่ตี๋นั่นก้อคือ......

''ต้อล......ฮืออออ''เสียงของแพงเอ่ยขานชื่อต้อลก่อนจะกอดต้อลอย่างแน่น ต้อลซึ่งเข้าใจว่าแพงกำลังรู้สึกยังไงก้อไม่ได้พูดอะไรเอาแต่ลูบหลังเป็นการปลอบใจแทน

"ตอนนี้ผมขอเชิญนักล่าฝันทั้ง 5 คนที่คุณเลือกเองครับ"เสียงของอ้าต้อยประกาศ

''บนทางเดิน..แห่งความฝันนี้อาจไม่มีพรหมแดงปูทาง อุปสรรคขวากหนามมากมายหรือเกิน..โฮๆ''เสียงของนัทร้องคนแรก

''แต่จุดหมาย..ฮึก..ปลายทางของใจจุด..ฮึก.พลังให้ฉันมีแรงก้าวไป..ฮึก..ฝันนั้นไกลแค่ไหนจะไขว่ขว้า..''เสียงของแพงร้องไม่เป็นเพลงดังขึ้นพลางมองไปยังตี๋ที่ตอนนี้โบกมือมาให้แพงแล้วเดินออกไป แพงมองตี๋ตลอดเวลาจนตี๋ลับไป

''.......////บนทางเดิน...''เสียงของคนต่อๆไปร้อง

''แพงแกไหวป่าววะ''เสียงของมิวสิคเอ่ยถามระหว่างร้องเพลง

''ไหวๆ''แพงตอบพลางเช็ดน้ำตาตัวเอง

''แพง...ไม่เป็นไรแน่นะ''เสียงต้อลเอ่ยถามข้างๆหูพลางเอามือพลาดไหล่พะแพงเพื่อเป็นการลั้งตัวแพงไว้ แพงพยักหน้าแทนคำตอบ

หลังเวที
''ฮืออออออ......ฮือออ''เสียงของแพงร้องไห้อย่างหนักพลางล้มลงกับพื้นอย่างไม่อายใคร เพื่อนๆทั้ง 4 คนจึงรีบวิ่งมาหาแพงทันทีรวมถึงพี่ที่ทำงานอยู่ในนั้นด้วย

''มิว....ไอ้ตี๋มันสัญญากับเราไม่ไช่หรอว่าจะไปด้วยกันแล้วมันทิ้งเราอย่างนี้ได้ยังไง..ฮืออ''เสียงของแพงเอ่ยก่อนจะเข้าไปกอดมิวอย่างไม่มีที่พึ่ง

''เดี๋ยวก้อได้เจอไอ้ตี๋แล้ว...แกทำใจดีๆเถอะ''เสียงของมิวปลอบเพื่อน

''แพงยังมีต้อล...มีพี่..มีโป่งอีกนะ''เสียงของพี่นัทเอ่ยบอก

''แพง..อย่าร้องไห้เลยต้อลรู้ว่าแพงเจ็บแต่แพงต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะ''ต้อลพูดก่อนจะพลิกตัวแพงมาทางเขาทันที

''ต้อล...ฮืออออออออ''เสียงของแพงพูดก่อนจะเข้าไปหาอ้อมกอดอันอบอุ่นทันที ต้อลซึ่งไม่พูดอะไรก้อเอามือลูบหัวแพงอย่างสงสาร

ในใจต้อล
ทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้..ทำไมนะ..รักเขาข้างเดียวมันเป็นแบบนี้เองหรอ?ถ้าเรารักแพงข้างเดียวแล้วเจ็บแบบนี้..เราว่า..เรารักคนที่รักเราดีกว่าใช่ไหม...แพงคงลืมตี๋ไม่ได้แน่ๆถ้าเรามาเจ็บแบบนี้..เราคงต้องนอนร้องไห้ทั้งคืนอย่างแน่นอน..แพงคงไม่มีใจให้เรา..รักข้างเดียวของผมแบบนี้มีมาตั้งแต่ตอนที่ผมมาออดิชั่นแล้วเจอผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งน่ารักสุดๆเธอเป็นผู้หญิงที่แปลกมาก..เธอจะมีเพื่อนอยู่ 3 คนนั่นก้อคือไอ้ตี๋..ไอ้มิว..และน้ำฝน..เธอน่ารักมากๆจนผมได้รู้จักเธอ..ผมคิดว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วว่าผม..คงจะเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากเพื่อนสนิทเพราะในใจเธอตอนนี้มีแต่ตี๋..ตี๋คนเดียว..ตั้งแต่ตอนนี้คำว่ารักข้างเดียวขอผมมันคงจะจบแล้วสักที..ผมขอให้ทุกคนมีความสุขในการอ่านนิยายเรื่องนี้นะครับ..ผมขอลาไปเช็ดน้ำตาที่หัวเข่าก่อนนะครับ (อิอิ++ฮาปะ)

จบแล้วจ้า..<0>ถ้ายังไม่อยากให้จบก้อเม้นต่อไปนะค่ะ..เผื่อจะมีกำลังใจในการแต่งต่อน๊า..ไปและ..^0^